Skírdagur Drottins hefur verið haldinn hátíðlegur síðan á 2. öld e.Kr., sem gerir hann að einni elstu hátíð kristinna manna. Hann markar daginn þegar vitringarnir frá Austurlöndum, sem nefndir eru í Matteusarguðspjalli, eru taldir hafa heimsótt Jesúbarnið í Betlehem. Af þessum sökum er vísað til hans á Spáni sem „Hátíð hinna þriggja konunglegu spámanna”. Skírdagurinn er líka dagurinn þegar talið er að Jóhannes skírari hafi skírt Jesú í ánni Jórdan mörgum árum seinna, en sá það viðhorf nýtur meira fylgis í austurrétttrúnaði en í rómversk-kaþólskum löndum.

Á Spáni opna börn á skírdegi Drottins flestar jólagjafir sínar. Talið er að konungarnir þrír heimsæki börnin og skilji eftir gjafir handa þeim. Mörg börn skrifa konungunum bréf 26. desember og biðja um sérstakar gjafir. Aðfaranótt skírdagsins setja krakkar hálm í skó sína og skilja þá eftir við útidyrnar eða úti á svölum svo að hestar eða úlfaldar konunganna þriggja hafi eitthvað að éta. Í staðinn búast þau við að sælgæti og litlar gjafir fylli skóna þeirra. Sum börn skilja líka eftir vatnsfötur, valhnetur og annað ætilegt bæði handa konungunum og hestunum þeirra.

Í spænskum sið heita konungarnir þrír Gaspar, Melchior og Balthazar. Gaspar er sagður vera konungur Saba og færði Jesúbarninu reykelsi til að gefa til kynna rétt hans til að vera tilbeðinn. Melchior er konungur yfir Arabíu og færir Jesú gull að gjöf og gefur þannig til kynna stöðu hans sem konungur konunganna. Balthazar er talinn vera konungur Egyptalands og færir Jesú myrru og gefur þannig til kynna að hann muni þjást og deyja fyrir synduga, þar sem myrra var notuð til að smyrja hina látnu í þá daga.

Næstum sérhvert bæjarfélag á Spáni mun halda skírdag Drottins hátíðlegan.